Historia szkoły - lata 1921-1949
« Wyróżnienia ZS3      1950-1999 »

Uwagę wszystkich przebywających w dolnej części miasta zwraca okazały gmach, który usytuowany jest u zbiegu ulic Sandomierskiej i Traugutta. Jest to budynek Technikum Hutniczo-Mechanicznego. Niedawno ta wielce zasłużona szkoła, której mury opuściły już rzesze absolwentów, obchodziła jubileusz 75-lecia swojej działalności.

BUDYNEK SZKOŁY WYKONANY W PROGRAMIE AUTOCAD

Początki średniej szkoły sięgają 1921r. W czerwcu tegoż roku strajkujący robotnicy wśród wielu wysuniętych postulatów, zażądali od dyrekcji utworzenia kursów rzemieślniczych dla młodych i starszych pracowników w celu uzupełnienia kwalifikacji zawodowych. Żądanie to zostało spełnione, skutkiem czego było zorganizowanie Kursów Technicznych.

PIERWSZY BUDYNEK SZKOŁY

W 1922 roku przy Kole Techników Zakładów Ostrowieckich powstały kursy dokształcające dla rzemieślników i robotników. Głównymi organizatorami i jednocześnie wykładowcami byli: Radwan, Kawiński, Bobiński, Izdebski oraz Dumin-Borkowski. Ten typ szkolenia zawodowego został decyzją Ministerstwa Wyznań, Religii i Oświecenia Publicznego zalegalizowany jako Kursy Techniczne i uznany za jedną z trzech szkół zawodowych funkcjonujących wówczas w Ostrowcu. Nauka teorii odbywała się w budynku fabrycznym. Kierownictwo kursu powierzono Józefowi Kwiatkowskiemu.

LATA 20-te: NAUCZYCIELE I ABSOLWENCI

Kursy dokształcające przekształcają się następnie w Szkołę Rzemieślniczo-Przemysłową Zakładów Ostrowieckich. Szkoła ta funkcjonuje w latach 1926-1939. Trzyletni okres nauki kończy się egzaminem czeladniczym, zajęcia praktyczne odbywają się w wydzielonym na terenie zakładów warsztacie szkolnym. Szkołę tą ukończyło około 470 absolwentów.

ŚWIADECTWO CZELADNICZE z 1935r.

LEGITYMACJA SZKOLNA 1938r.

HYMN SZKOŁY RZEMIEŚLNICZO-PRZEMYSŁOWEJ

Wybuch II wojny światowej na krótko przerwał naukę. Kierownik Józef Kwiatkowski wznowił naukę 10 października 1939 roku. Siedzibą szkoły był najpierw budynek Konsum PSS, a potem Szkoła Podstawowa nr 3 przy ulicy Boernera (dzisiejsza Sandomierska 2).

UCZNIOWIE SZKOŁY - MARZEC 1941r.

W czasie okupacji w latach 1940-44 szkoła istniała pod nazwą Prywatna Szkoła Rzemieślnicza Zakładów Ostrowieckich. Władze okupacyjne mianowały na stanowisko kierownika - byłego rektora Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki, przesiedlonego na teren Ostrowca z Poznania, inż. Stanisława Rejowicza (rok szk. 1940/41). Niemcy położyli główny nacisk jedynie na wyszkolenie warsztatowe, czas nauki został skrócony do 2-ch lat. Warsztat szkolny był dobrze wyposażony i spełniał rolę oddziału produkcyjnego. Brak jest jakichkolwiek akt dotyczących tej szkoły, ze wspomnień jej uczniów wynika, iż szkołę ukończyło około 200 absolwentów.

LEGITYMACJA SZKOLNA 1940r.

ŚWIADECTWO UKOŃCZENIA SZKOŁY z 1941r.

ŚWIADECTWO EGZAMINU CZELADNICZEGO z 1941r.

W lipcu 1944 roku do Ostrowca zbliżał się front. Szkoła została zamknięta a Niemcy przed ucieczką z miasta zniszczyli doszczętnie warsztaty szkolne.

16 stycznia 1945 roku, czyli w dzień wyzwolenia Ostrowca zawiązała się grupa entuzjastów, należeli do niej: Józef Kwiatkowski, Zygmunt Piotrowski, Leon Chrzanowski, Jan Misztal i Józef Kwapisz, którzy przystąpili do opracowania planów budowy huty i szkoły.

W dniu 12 lutego 1945 roku rozpoczyna działalność Trzyletnie Gimnazjum Mechaniczne Zakładów Ostrowieckich, którego dyrektorem został Zygmunt Piotrowski. Uruchomiono 6 klas (klasy II i III skompletowano spośród uczniów okupacyjnej Prywatnej Szkoły Rzemieślniczej). Szkoła organizacyjnie podlega Ministerstwu Oświaty.

Funkcję dyrektora ponownie obejmuje Józef Kwiatkowski, który zlecił kierowanie szkołą Leonowi Chrzanowskiemu. Dzięki jego staraniom gimnazjum otrzymuje od biblioteki Zakładów Ostrowieckich 700 tomów książek.

L. CHRZANOWSKI

10 października 1945 roku szkołę przejmuje Ministerstwo Przemysłu. Następuje zmiana nazwy na Szkołę Państwową Huty Ostrowiec w Ostrowcu. Szkoła kształci na poziomie małej matury, absolwenci mają prawo wstępu do liceum przemysłowego.

W lutym 1947 roku miał miejsce pożar szkoły. Wydarzenie to na pewien czas zahamowało życie szkolne. Dzięki zaangażowaniu grona nauczycielskiego, Komitetu Rodzicielskiego jak również samych uczniów przerwa w zajęciach lekcyjnych trwała jedynie 3 dni.

15 czerwca 1947 roku zaproszony przez dyr Leona Chrzanowskiego Minister Przemysłu Hilary Minc dokonuje otwarcia wystawy prac uczniów Szkoły Przemysłowej.

W dniu 1 lipca 1947 roku nadano szkole nazwę Gimnazjum Przemysłowe Huty Ostrowiec w Ostrowcu Kieleckim. Szkoła jest utrzymywana przez hutę, a nadzorowana przez Centralny Zarząd Przemysłu Hutniczego. Nazwa szkoły nie jest w pełni zgodna z jej poziomem, tworzą ją bowiem:

Szkoła Przemysłowa (103 uczniów) - skupiająca młodzież pracującą w hucie, dając jej naukę w wymiarze 18 godz. tygodniowo,

Gimnazjum Przemysłowe (264 uczniów) - kształcące w dwóch kierunkach: odlewniczym i ślusarsko-mechanicznym,

Liceum Przemysłowe (30 uczniów) - na podbudowie gimnazjum.
Ostatnie z nich - Liceum Przemysłowe powstało dzięki zabiegom dyr Chrzanowskiego. Nowopowstała szkoła była pupilem całego społeczeństwa ostrowieckiego, dzięki jego ofiarności wyposażono orkiestrę szkolną w zestaw potrzebnych instrumentów. Liceum to było protoplastą dzisiejszego Technikum Hutniczo-Mechanicznego.

UCZNIOWIE GIMNAZJUM PRZEMYSŁOWEGO - 1948r.

KL.I LICEUM PRZEMYSŁOWEGO

GRONO PEDAGOGICZNE - 1948r.

Z dniem 1 września 1948 roku Ministerstwo Przemysłu zmienia nazwę szkoły na Liceum i Gimnazjum Przemysłowe Huty Ostrowiec w Ostrowcu Kieleckim.

III.1948r. - KOŁO MŁODZIEŻY PCK

PIERWSI ABSOLWENCI LICEUM PRZEMYSŁU HUTN.

ABSOLWENCI LICEUM PRZEMYSŁU HUTNICZEGO

W ramach istniejącej szkoły w dniu 1 września 1949r. zostaje otwarte pierwsze w Polsce Liceum dla Dorosłych z dwuletnim cyklem nauczania.

SZKOLNA DRUŻYNA ZHP - 1948r.

MŁODZIEŻ Z ORGANIZACJI OMTUR - 1948r.

Koniec lat 40-tych był dla Ostrowca okresem, w którym intensywnie zaczęła rozwijać się huta. Wszystkie wynajmowane przez zakład pomieszczenia były mu niezbędne, w wyniku czego szkoła została pozbawiona warsztatu szkolnego. Dyrektor Leon Chrzanowski podjął starania o przydzielenie funduszy na budowę nowego warsztatu. Po otrzymaniu pieniędzy zmienił plan, zamiast warsztatu powstał plan budowy budynku szkolnego, którego projektantami byli inż. St. Rekwirowicz i inż. A. Reński. 22 lipca 1948 roku został wmurowany akt erekcyjny nowego budynku średniej szkoły technicznej. Sześć miesięcy później główny budynek szkoły stał gotowy. W ciągu zimy i lata 1950 wykonane zostały wszystkie prace przygotowujące budynek na przyjęcie uczniów. Zaczęły się prace przy budowie auli, której budowę zakończono we wrześniu 1951 roku i warsztatów, które oddano do użytku rok później.

WMUROWANIE AKTU EREKCYJNEGO

PAN FELIKS WOJNAKOWSKI I DYREKTOR TECHNIKUM PAN LEON CHRZANOWSKI

« Wyróżnienia ZS3      Historia 1950 - 1999 »