Kierunki kształcenia w ZSH - rok 2000

W roku 2000 w skład Zespołu Szkół Hutniczych wchodziły następujące szkoły:

• Technikum Hutniczo-Mechaniczne,
• Liceum Techniczne,
• Liceum Ogólnokształcące,
• Zasadnicza Szkoła Zawodowa,
• Technikum Hutniczo-Mechaniczne na podbudowie ZSZ

WIDOK Z WIADUKTU NA BUDYNEK THM - 2000r.

Technikum Hutniczo-Mechaniczne na podbudowie szkoły podstawowej było szkołą pięcioletnią, po ukończeniu której absolwent zdobywał wykształcenie średnie (po zdaniu egzaminu dojrzałości) oraz otrzymywał dyplom technika określonej specjalności (obowiązywało wykonanie pracy dyplomowej zgodnie z profilem kształcenia).

W roku 2000 Technikum Hutniczo-Mechaniczne (5 letnie) kształciło w zawodach:

• technik elektronik (specjalności: systemy komputerowe, urządzenia elektroniczne, elektronika ogólna),
• technik mechanik (specjalności: mechanika precyzyjna z automatyką, programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie, obróbka skrawaniem).

Wyboru specjalności uczniowie dokonywali w klasie 4-tej lub 5-tej.


# Systemy komputerowe - absolwent technikum o tej specjalności posiadał wiedzę z zakresu:
- budowy i obsługi komputera i urządzeń peryferyjnych (drukarki, skanery),
- serwisu i diagnostyki sprzętu komputerowego,
- elektroniki analogowej i cyfrowej,
- instalacji i konfiguracji sieci komputerowych,
- programowania w asemblerze i językach wyższego poziomu,
- projektowania systemów i sieci komputerowych,
- komputerowego wspomagania projektowania układów elektronicznych,
- komputerowego symulowania i modelowania układów cyfrowych i mikroprocesorowych.
W późniejszym okresie kierunek systemy komputerowe został zmieniony na systemy i sieci komputerowe.

PRACOWNIA INFORMATYCZNA s.403

# Elektronika ogólna - absolwent technikum o tej specjalności posiadał wiedzę z zakresu:
- projektowania, montażu i uruchamiania układów elektronicznych analogowych i cyfrowych,
- budowy i uruchamiania urządzeń radiowych, telewizyjnych, satelitarnych, central alarmowych itp.,
- serwisu i diagnostyki sprzętu RTV i AGD,
- wykorzystania komputera przy projektowaniu układów elektronicznych,
- programowania mikroprocesorów (asembler),
- programowania w językach wyższego poziomu.

PRACOWNIA URZĄDZEŃ ELEKTRONICZNYCH s.407

# Technik mechanik - absolwent tej klasy w czasie całego toku nauki zapoznawał się:
- z podstawowymi zasadami statyki mechanizmów, maszyn, urządzeń i przyrządów precyzyjnych oraz wyrabia umiejętności poprawnego ich stosowania w budowie maszyn i przyrządów,
- z zasadami łączenia i współdziałania elementów maszyn, ich konstrukcją, sposobem pracy, zakresem stosowania i podstawami normalizacji,
- z zasadami kształtowania elementów maszyn, oraz wykonywania typowych ich obliczeń mechanicznych i wytrzymałościowych,
- z podstawowymi normami rysunkowymi, zasadami sporządzania szkiców i rysunków elementów maszyn, wymiarowania, ich opisywania oraz sporządzania dokumentacji rysunkowej,
- z doborem materiałów konstrukcyjnych na wyrób elementów maszyn i wpływem technologii na ich pracę i trwałość,
- z metodami doboru pasowań i tolerancji, obróbki cieplnej i stanu powierzchni elementów maszynowych i ich zespołów,
- z normami i katalogami technicznymi oraz sposobami posługiwania się nimi,
- z technologią pracy umysłowej w zakresie umiejętności obserwowania zjawisk, ich analizowania , opisywania i wysnuwania wniosków,
- a także wyrabiania umiejętności widzenia przestrzennego i wyobraźni konstrukcyjnej i kształtuje odpowiedzialność osobistą za wykonywaną pracę i jej jakość.

PRACOWNIA METROLOGII WARSZTATOWEJ

W roku 2000 szkoła posiadała bogato wyposażone pracownie do ćwiczeń laboratoryjnych:
- 2 pracownie komputerowe s.403 i s.215k,
- pracownia systemów mikroprocesorowych s.101,
- pracownia urządzeń elektronicznych s.407,
- pracownia elektroniki ogólnej s.105,
- pracownia automatyki i robotyki s.117,
- pracownia metrologii warsztatowej s.114,
- pracownia energoelektroniki - w budynku przy ul. Sandomierskiej 26a,
- inne.

Pracownie te wyposażone są do dziś w nowoczesne urządzenia i przyrządy powszechnie stosowane w przemyśle: oscyloskopy, generatory, multimetry, mikroskopy, zasilacze, sterowniki, przyrządy i urządzenia pomiarowe i inne.

Szkoła posiadała dostęp do Internetu (modem 56kbit/sek.). Planowana była dalsza rozbudowa sieci komputerowej w szkole i połączenie z Internetem poprzez terminal SDI zapewniający stałe łącze z Internetem. Dodatkową zaletą terminala SDI była szybkość transmisji wynosząca 115 kb/sek. Jako jedyna szkoła średnia w Ostrowcu THM posiadał sieć komputerową Novell 4.11 (pózniej wykorzystywaną w celach dydaktycznych). Większość zajęć z przedmiotów informatycznych już wóczas była prowadzona z wykorzystaniem sieci komputerowej. Każdy uczeń naszej szkoły posiadał własne konto na serwerze, do którego tylko on miał dostęp. Uczniowie oprócz programowych zajęć laboratoryjnych mogli samodzielnie projektować i sprawdzać swoje układy elektroniczne, konstrukcje i projekty. Już wówczas szkoła posiadała odpowiednie oprogramowanie do komputerów umożliwiające symulację oraz projektowanie układów elektronicznych, konstrukcji mechanicznych, sterowania procesami produkcyjnymi itp.

W tym okresie uczniowie technikum byli autorami wielu ciekawych projektów, które zdobywały wyróżnienia nie tylko w województwie ale i w kraju. Dla uczniów zdolnych i mających ambicję szkoła stwarzała możliwości do osiągania sukcesów w różnych olimpiadach, turniejach i konkursach. Dominowały tu: Olimpiada Wiedzy Technicznej, Olimpiada Fizyczna, Turniej Wiedzy o Wynalazczości, Turniej Młodych Mistrzów Techniki, Olimpiada Ekonomiczna, Olimpiada Matematyczna. Nasi uczniowie zdobywali w tych konkursach sukcesy na szczeblu krajowym, a nawet międzynarodowym (1998 r. - Marcin Szlufik - srebrny medal na Olimpiadzie Fizycznej w Toronto-Kanada).

Szkoła posiadała także doskonałe warunki do rozwijania umiejętności sportowych - 3 sale gimnastyczne, (dwie do gier zespołowych i jedna do zajęć gimnastycznych) oraz siłownię wyposażoną w zestaw przyrządów do ćwiczeń. Uczniowie pasjonujący się koszykówką mogli rozwijać swoje umiejętności na zajęciach pozalekcyjnych.

Uczniowie THM, LT, LO rozpoczynali naukę obozem integracyjnym.

Technikum Hutniczo-Mechaniczne na podbudowie zasadniczej szkoły zawodowej było szkołą 3 letnią kształcącą w zawodzie technik elektronik - specjalność energoelektronika. Szkoła kończyła się maturą oraz zdobyciem dyplomu technika elektronika. Pierwszeństwo w przyjęciu do 3 letniego technikum mieli uczniowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej ZSH.

WARSZTAT ELEKTRONICZNY

Liceum Techniczne było szkołą 4 letnią kończącą się maturą. Szkoła proponowała profile kształcenia:
- elektroniczny,
- ekonomiczno-administracyjny,
- mechaniczny.

Program nauczania w Liceum Technicznym był taki sam jak w liceum ogólnokształcącym z tym, że dodatkowo wprowadzone były do programu nauczania przedmioty zawodowe związane z wybranym przez kandydata profilem oraz przedsiębiorczość i komputeryzacja. Duży nacisk położono się na naukę języków obcych. Każdy uczeń uczył się dwóch języków obcych (do wyboru - j. angielski, j. niemiecki i j. rosyjski). Uczniowie LT przez trzy lata uczyli się pracować z komputerem - w klasie pierwszej i drugiej na przedmiocie "elementy informatyki", w klasie trzeciej na przedmiocie "komputeryzacja" (obsługa konkretnych programów związanych z profilem klasy). Na "przedsiębiorczości" uczniowie uczuli się m.in. jak aktywnie poszukiwać pracy, jak założyć własną firmę, jak dyskutować i bronić swoich racji. Większość zajęć w Liceum Technicznym prowadzona była systemem ćwiczeniowo-laboratoryjnym. Szkoła zapewniała dobre przygotowanie ogólnokształcące i ogólnozawodowe umożliwiające dalsze kształcenie w krótkich cyklach w szkołach policealnych lub na studiach wyższych.

PRACOWNIA PRZEDSIĘBIORCZOŚCI s.405

# Profil elektroniczny - absolwent tej klasy posiadał wiedzę z zakresu:
- budowy i projektowania układów elektronicznych analogowych i cyfrowych,
- programowania w języku Turbo Pascal,
- budowy i obsługi komputera,
- serwisu sprzętu komputerowego i urządzeń peryferyjnych,
- wykorzystania komputera w pracy zawodowej.

# Profil mechaniczny - absolwent tej klasy w wyniku kształcenia w całym toku nauki potrafił:
- dobierać źródła informacji technicznej,
- odczytywać podstawowe informacje techniczne przekazywane w formie rysunku technicznego i komputerowego,
- przestrzegać obowiązujących norm technicznych,
- tworzyć algorytmy postępowania przy projektowaniu elementów maszyn i urządzeń technicznych,
- organizować stanowiska pracy w zakresie wykonywanych prac projektowych,
- wykonywać projekty typowych i nietypowych elementów konstrukcyjnych,
- obliczać elementy konstrukcyjne poddane różnym sposobom działania obciążenia,
- sporządzać dokumentację techniczną projektu elementu konstrukcyjnego.


Liceum ogólnokształcące było szkołą o czteroletnim cyklu kształcenia kończącą się egzaminem dojrzałości. W Liceum Ogólnokształcącym istniał wówczas jeden profil kształcenia - przysposobienie wojskowe. Absolwent tego profilu zdawał maturę, jednak bez dodatkowych kwalifikacji jak po Liceum Technicznym. Program nauczania obok przedmiotów ogólnokształcących obejmował dodatkowo przedmioty wojskowe.

NA POLIGONIE W KIELCACH-BUKÓWCE

Aby zostać przyjętym do klasy o tym profilu należało:
- zdać egzamin wstępny (takie same zasady jak w innych szkołach),
- zdać test sprawnościowy (na dzień dzisiejszy nie znane są jeszcze wymagania),
- wykazać się nienagannym stanem zdrowia (weryfikacje pod tym kątem przeprowadzała wojskowa komisja poborowa).

KLASA 1PW NA BOISKU SZKOLNYM

Cykl kształcenia dla profilu przysposobienie wojskowe przebiegał następująco:
- jeden dzień nauki był dniem wojskowym, podczas którego odbywała się nauka wyłącznie przedmiotów wojskowych,
- zostały zorganizowane dwa obozy: zimowy i letni,
- uczniowie otrzymali mundury,
- część zajęć wojskowych odbywała się w jednostce wojskowej w Kielcach.

Ze względu na brak porozumienia między MON i MEN powstała tylko jedna klasa o tym profilu (wychowawcą został p. Stanisław Paluch).


Zasadnicza Szkoła Zawodowa była szkołą 3 letnią, po ukończeniu której absolwent zdobywał zawód. Szkoła kształciła w zawodach:
- monter - elektronik,
- elektromechanik,
- ślusarz - spawacz,
- monter instalacji i urządzeń telekomunikacyjnych,
- mechanik - monter maszyn i urządzeń,
- operator obrabiarek skrawających.

BUDYNEK ZSZ - UL. SANDOMIERSKA 26a

W I-ej klasie nauka teoretyczna odbywała się przez cztery dni w tygodniu, w klasie II-ej i III-ej - przez trzy dni. Zajęcia praktyczne odbywały się na warsztatach szkolnych: w I-ej klasie trwały jeden dzień, w drugiej klasie - 2 dni w tygodniu. Zajęcia praktyczne były bezpłatne - uczeń nie musiał ponosić kosztów związanych z odbywaniem zajęć praktycznych.

WARSZTATY ZSH - UL. SANDOMIERSKA 26a

Wszyscy uczniowie Zespołu Szkół Hutniczych w czasie nauki w szkole mogli zdobyć dodatkowe kwalifikacje np.:
- w zakresie spawania elektrycznego,
- eksploatacji urządzeń i instalacji elektroenergetycznych,
- naprawy sprzętu radiowo-telewizyjnego,
- otwierania własnej działalności gospodarczej,
- modernizacji i diagnostyki sprzętu komputerowego.

WARSZTATY ZSH - UL. SANDOMIERSKA 26a